มีบางคนคิดว่า ที่พระมาวัดพระธรรมกายเยอะ ๆ เพราะเราไปจ้างท่านมา?

มีบางคนคิดว่า ที่พระมาวัดพระธรรมกายเยอะ ๆ เพราะเราไปจ้างท่านมา?

คุณครูไม่ใหญ่:

โปรดรับทราบว่า พระมหาเถรานุเถระ พระสังฆาธิการ ๓ หมื่นกว่าวัด ไม่ใช่ว่าท่านมาวัดเรา เพราะอยากได้เครื่องไทยธรรม อย่าไปคิดตื้น ๆ ต่ำ ๆ อย่างนั้น  ท่านมีเหลือเฟือ

ท่านบวชแล้ว ท่านก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว หวังทำพระนิพพานให้แจ้งเท่านั้น แต่ท่านเห็นแก่การคณะสงฆ์ เห็นว่าในคราวนี้ ถึงคราวที่ทุกวัดจะต้องรวมกัน เพื่อความเป็นปึกแผ่นแน่นแฟ้นของพระพุทธศาสนา เพราะว่าในยามนี้ หรือที่ผ่านมา พระพุทธศาสนาถูกโจมตีขึ้นหน้าหนึ่งอยู่เรื่อย ๆ

ท่านมาเพื่อที่จะมาทำความคุ้นเคยกัน รู้จักกัน แล้วก็จะได้ร่วมงานกัน ช่วยกันแก้ปัญหา ปัญหาบางอย่างแก้ตามลำพังได้ แต่ปัญหาใหญ่นั้นต้องมาช่วยกันแก้ ท่านถึงได้มา และไม่ได้หวังเอาเครื่องไทยธรรมอะไรของเราหรอก ท่านมาเพื่อการนี้

อีกประการหนึ่ง ท่านเอ็นดูหลวงพ่อ สงสาร อยากจะมาให้กำลังใจ เพราะฉะนั้นท่านถึงได้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง ทั้ง ๆ ที่ ท่านมีภารกิจมาก ต้องสงเคราะห์เพื่อนมนุษย์และมีกิจอย่างอื่นอีกหลาย ๆ อย่างที่จะต้องทำ กิจบางอย่างท่านยอมเลื่อนออกไป เพื่อจะมาร่วมงาน

คุณครูไม่ใหญ่

27 มกราคม พ.ศ. 2545

28

เขาว่า...วัดพระธรรมกายจัดหาเงินเข้าวัดแบบแชร์ลูกโซ่? (ตอน 3)

๓. วัดพระธรรมกายเป็นวัดที่จัดหาเงินเข้าวัดแบบแชร์ลูกโซ่ คนไปหาเดินสายจะได้ค่าตอบแทนเป็นเปอร์เซ็นต์  ให้หัวหน้าสายแต่ละคนที่มีเงินเข้าวัดเยอะ

คุณครูไม่ใหญ่:

ขอกราบเรียนพระเดชพระคุณให้ทราบเลยว่า อย่าว่าแต่วัดไม่ให้เงินสักสลึงเลย เขายังต้องเสียเงินมหาศาลเสียอีก  บางคนเอาชีวิตเป็นเดิมพันไปทำงานสร้างบารมี  บางคนถึงกับเสียชีวิต บางคนบาดเจ็บ  แต่ส่วนใหญ่จะเสียทรัพย์ 

ถ้าได้เห็นวิธีการทำงานของทีมงานแต่ละคนที่กระจายกันอยู่ทั่วประเทศ มีแต่จะชื่นชมอนุโมทนา

ผู้เฒ่าผู้แก่นั่งรถมอเตอร์ไซค์ซ้อนไปบนถนนลูกรังที่เป็นหลุมเป็นบ่อ  ทั้งฤดูร้อน  ฤดูฝน  ฤดูหนาว หัวแดงทีเดียว บางทีหล่นลงมาจากรถก็มี  บางคนไม่สบาย เป็นมะเร็งให้คีโม ผมร่วง ยังออกไปทำหน้าที่ ไปชวนเขาทำบุญ เดินฝ่าเปลวแดดเหงื่อโทรมกายทีเดียว หน้าไม่ได้สวยเลยสักคน  แต่ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ดวงใจใสตลอด 

บางคนข้ามน้ำข้ามทะเลไปเกาะกลางทะเลก็มี ห้วย หนอง คลอง บึง ขึ้นเขา ลำบากทั้งลูกพระ ลูกเณร ลูกอุบาสก ลูกอุบาสิกา แล้วก็ลูกทุก ๆ คนนั่นแหละ ที่ออกไปทำหน้าที่  มีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียว เพื่อจะไปบอกให้ผู้มีบุญที่กระจัดกระจายกันว่า  มาสร้างบุญกันเถอะ  เราเกิดมาสร้างบารมี  มาทำพระนิพพานให้แจ้ง  จะชวนทุกคนให้มาถึงธรรม  ให้เขาได้รู้ว่าในตัวเรามีพระรัตนตรัยในตัว  ให้แสวงหาพระในตัว  อย่าตายฟรีเลย  เพียงเพื่อจะไปบอกเขาอย่างนี้ เพราะฉะนั้นไม่ใช่แบบแชร์ลูกโซ่ และแชร์เป็นยังไง ครูไม่ใหญ่เล่นไม่เป็น ไม่รู้จัก  ได้ยินแต่เขาลงหนังสือพิมพ์  แล้วเขาก็ถวายข้อหาอย่างนี้มาให้

และเงินได้มาก็นำมาทำงานพระศาสนา เพราะทุกอย่างมันมีค่าใช้จ่ายทั้งนั้น  นั่งเฉย ๆ แค่เราหายใจเข้าออกก็เสียค่าใช้จ่ายแล้ว  เพราะเราจะต้องมีชีวิตอยู่จึงหายใจได้  จะมีชีวิตอยู่ได้ต้องมีอาหาร  อาหารไม่ได้หล่นลงมาจากฟ้า  มันก็มีค่าใช้จ่าย  กว่าจะมาถึงมือถึงท้องได้  มันจ่ายกันมาเป็นระบบมาเลย

และเพราะสงสารผู้มีบุญทั้งหลายจะมาตากแดด ตากลม ตากฝน ก็ทำอาคารให้ง่าย ๆ สร้างง่าย ๆ มีแค่หลังคา มีผนังนิดหน่อย จะได้มาปฏิบัติธรรมร่วมกัน แล้วก็มาช่วยกันทำความสะอาด

ทำไมสร้างใหญ่  ก็คนมาเยอะ  จึงสร้างใหญ่

จริง ๆ แล้ว ครูไม่ใหญ่อยากอยู่เฉย ๆ

อยู่เฉย ๆ ก็หาว่าพระขี้เกียจอีก

กว่าจะคิดโปรเจคก็ยากแล้ว  ออกแบบยากอีก  ไปหาเงินมาสร้างยิ่งยาก  เพราะครูไม่ใหญ่ไม่ได้ออกไปหา  ลูก ๆ ออกไปหาทั้งนั้น  ลำบากกันทุกคน

แล้วเงินกว่าจะได้มาตัวดำตัวแดงในบัญชีก็มากัน  แต่ใบหน้ายิ้มแย้ม  แต่เรารู้ว่าข้างในนะ  หัวใจสีแดง  เพราะตัวแดงมันเยอะ

หาเงินมาก็ยาก มาสร้างก็ยากอีก รักษาก็ยากอีกแล้ว แต่ทั้งหมดนี้เป็นศาสนประโยชน์

ถ้าเป็นโรงเรียน ก็เป็นโรงเรียนสอนวิชชาชีวิต  ก็คล้าย ๆ กับชวนคนไปสร้างโรงเรียนที่สอนวิชาชีพทางโลก เรื่องทำมาหากิน แต่โรงเรียนนี้สอนเรื่องวัฏฏะ  สอนความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนวิชชาชีวิต หรือจะเปรียบเป็นโรงพยาบาลก็ได้  แต่รักษาโรคกิเลสทางใจ  ที่เกิดจากโลภะ  โทสะ  โมหะ

ท่านถามมา ๓ ข้อ ก็เลยถือโอกาสตอบตรงนี้หน่อยนึงนะ

ขอส่งจดหมายถึงลูก ๆ ที่เหนื่อยกันหน่อย

"จดหมายจากตะวัน"

เพราะฉะนั้น ขอยืนยันตรงนี้ว่า  นักรบพันธุ์ตะวันในสมรภูมิแห่งการสร้างบารมี ได้รับเพียงแค่นี้ คือ ความรู้สึกจากใจของครูไม่ใหญ่ให้กับลูก ๆ ทุกคน นอกนั้นไม่มีเลย มีแต่เขาเอามาให้ ทั้ง ๆ ที่เขาสละชีวิต อวัยวะ ทรัพย์ ความสุขในครอบครัว และทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อไปทำงานที่อันยิ่งใหญ่  ในการที่จะไปชักชวนผู้มีบุญทั้งหลายได้ทราบข่าวคราวการสร้างบารมี  ให้มาร่วมบุญด้วยกัน  เพราะบุญเท่านั้นเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตในสังสารวัฏ 

ที่ตายไปก็เยอะ บาดเจ็บก็เยอะ  ทรัพย์ไม่ต้องห่วงเลยให้เป็นอาชีพ ครอบครัวเป็นอันดับสองรองจากการสร้างบารมี มันเป็นอย่างนี้นะ นักรบพันธุ์ตะวันได้แค่นี้  เพราะฉะนั้นใครจำไม่ได้ จดเอาไว้  แต่จำไว้ดีกว่าจด แต่ถ้าจำไม่หมด จดเอาไว้ดีกว่า  เขาเรียกว่า “จดจำ”

คุณครูไม่ใหญ่

13 เมษายน พ.ศ. 2547

10

เขาว่า...วัดพระธรรมกายไม่ทรงเอกลักษณ์ความเป็นพุทธ สร้างโบสถ์ไม่เหมือนวัดทั่วไป? (ตอน 2)

2. วัดพระธรรมกาย เป็นวัดไม่ทรงเอกลักษณ์ความเป็นพุทธ เช่น สร้างโบสถ์ไม่เหมือนวัดทั่ว ๆ ไป  ผมคิดว่า เมื่อรวมคนได้มาก ๆ ก็กลายเป็นถือคริสต์  เอาไม้กางเขนไปปักกลางช่อฟ้า

คุณครูไม่ใหญ่:  

ตอนที่ให้สถาปนิกออกแบบ  ได้บอกกับสถาปนิกว่า อยากได้โบสถ์ที่สร้างแล้วแข็งแรง  ใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ เสร็จเร็ว ประหยัดไม่ต้องใช้เงินเยอะ  เพราะไม่ค่อยมีเงิน ถ้าพังก็ซ่อมง่าย ถ้าสร้างโบสถ์ที่วิจิตรงดงาม มันก็ดีนะ ใจก็ประณีต แต่จะเสียเวลานาน ใช้เงินเยอะ ใช้ประโยชน์ได้ไม่เต็มที่ เวลาพังก็ซ่อมยาก  เพราะช่างที่เกิดมาสร้าง  ไม่เกิดมาซ่อมอีก  ทีนี้ถ้าเอาคนรุ่นหลังมาซ่อม  มันก็หัวมงกุฎท้ายมังกร  เดี๋ยวจะต่อกันไม่ติด  ก็บอกเขาไปอย่างนี้

เขาก็เลยออกแบบมาให้ดูหลายแบบ  ก็เลือกเอาแบบที่พอใครเห็น  พอจะทนได้บ้างนะ  บางแบบเหมือนจรวดขึ้นไปเลย  ถ้าขืนสร้างตอนนั้น  ป่านนี้ครูไม่ใหญ่ก็แบนแล้ว  แค่นี้เขาก็เอาเสียแบนแล้ว

แบบนี้ตรงสเป็ก เร็ว เรียบง่าย ทำความสะอาดง่าย พังซ่อมง่าย ใช้เงินไม่เยอะ ใช้ประโยชน์ได้เยอะ  จึงได้โบสถ์แบบนี้มา

และจริง ๆ เป็นพุทธ มหานิกาย ไม่ใช่นิกายใหม่  แล้วก็ไม่แยกนิกายด้วย  กำลังให้ไปกราบเรียนทุก ๆ รูปว่า

“พุทธบุตรต้องรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

เหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว”

ไม่อยากให้มีนิกายโน้น นิกายนี้ พอดีมีคำว่า ธรรมกาย  เขาไม่คุ้น เพราะว่า แม้ธรรมกายมีอยู่ในพระไตรปิฎก  แต่ไม่มีใครนำมาเปิดเผย  นำมาแสดง เอามาแนะนำกัน  เพราะรู้จักพระธรรมกายแค่เป็นที่รวมหมวดหมู่แห่งธรรม  ไม่เชื่อว่าจะมีหน้ามีตา  เหมือนเป็นนามธรรม  แต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านไปค้นพบขึ้นมา  แล้วพระในตัวบอก คือ ธรรมกาย ก็เป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ท่านไม่เคยได้ยิน  แล้วไปค้นในพระไตรปิฎก อ้าว มีคำนี้ด้วย เอาล่ะ คราวนี้สนุกกันใหญ่เลย  เรื่องมันเป็นอย่างนี้

(อ่านต่อ ตอน 3)

2