เบื้องหลังความสำเร็จของวัดพระธรรมกาย

 

วัฒนธรรมองค์กร

            วัฒนธรรมขององค์กรเรา ต้องเริ่มต้นที่การรักการปฏิบัติธรรม หลวงพ่อเริ่มต้นด้วยการปฏิบัติธรรม เมื่อนั่งจนใจละเอียดแล้ว คุณยายก็จะบอกเรื่องเป้าหมายของชีวิต เมื่อรู้เป้าหมายชีวิตก็จะรักการฝึกตัว เรื่องความเคารพ เรื่องการทำงานเป็นทีม คุณธรรมอื่นๆ ก็จะตามมาเอง

            สมัยนั้นหลวงพ่อรักการปฏิบัติธรรม จึงแสวงหาครูบาอาจารย์ ต้องนั่งรถเมล์ ๓ ต่อกว่าจะถึงวัดปากน้ำ ไปวัดบ่อย จนคนนึกว่าหลวงพ่อเป็นเด็กวัด เจอคุณยายก็จะปฏิบัติธรรมตลอด แล้วคุณยายก็จะสอนและบอกเป้าหมายของชีวิต

ตลอด ๔ ปีที่มหาวิทยาลัย หลวงพ่อไม่ค่อยได้เรียน แต่เพื่อนเขาชวนทำอะไรก็ทำกับเขา เพราะเราต้องมีสังคม บางทีเพื่อนก็แนะนำผู้หญิงให้ เราก็คุยกับเขา แต่แค่หันหลังก็ลืมแล้ว มันไม่ติดอยู่ในใจ คุณยายก็คอยสอนเรื่องของเป้าหมายชีวิต แล้วท่านก็บอกว่า ผู้หญิงไม่มีอะไร เดี๋ยวก็แก่ ลองคิดดูว่าตอนนั้นหลวงพ่อก็ยังหนุ่มอยู่ ทำไมไม่สนใจเรื่องผู้หญิง ก็เพราะปฏิบัติธรรมมีความสุขในสมาธิ และรู้เป้าหมายของชีวิต

            ตอนอยู่ที่มหาวิทยาลัย  เพื่อนเคยถามหลวงพ่อว่า  เคยโกรธบ้างไหม  เพราะเขาไม่เคยเห็นหลวงพ่อโกรธ  เขาทดสอบโดยการเอาน้ำปลามาราดมือ  บางทีเขาขับรถอยู่ข้างหน้า  หลวงพ่อขี่จักรยานอยู่ข้างหลัง  เขาแกล้งเบรกให้หลวงพ่อชนรถเขา  หลวงพ่อก็ไม่โกรธ  เพราะเวลาใจมันมีความสุขอยู่กับสมาธิแล้วก็จะไม่มีอารมณ์พวกนั้น  แต่ไม่ได้หมายความว่า หมดกิเลสแล้ว  เมื่อปฏิบัติธรรมแล้วเรื่องใหญ่ก็จะเป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กก็จะเป็นเรื่องนิดเดียว หรือไม่มีเรื่องเลย

            หลวงพ่อทัตตะฯ ก็เหมือนกัน ท่านรักการปฏิบัติธรรม ท่านเริ่มปฏิบัติธรรมตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี  เมื่อมาเจอหลวงพ่อ  หลวงพ่อเล่นปาหี่จนคนวงสุนทราภรณ์ยังต้องมาดู  หลวงพ่อทัตตะฯ ก็มาดูด้วย  ท่านชวนหลวงพ่อกินเหล้า  เพื่อนๆก็พยายามออกตัวให้ว่า ไม่สบายบ้าง ปวดท้องบ้าง แต่หลวงพ่อบอกว่า หลวงพ่อถือศีล ๕

            รุ่นแรกที่สร้างวัดมา ก็เน้นเรื่องการปฏิบัติธรรม มีเป้าหมายแล้วก็ลุยกันไป  คิดถึงแต่ว่าทำอย่างไรจะสำเร็จ ไม่ได้คิดถึงอุปสรรคเลย  คุณยายก็สอนให้ทำงานด้วยกัน ทะเลาะกันได้แต่ห้ามโกรธกัน

            ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมใจก็จะหยาบ เรื่องอื่นก็จะแทรกได้ง่าย จะเบื่อ จะเซ็ง มีการกระทบกระทั่ง ไม่อย่างนั้นก็เรื่องชู้สาว หรือกลับบ้านบ่อย พอกลับบ้านก็ได้ยินปัญหาของทางบ้านก็ลังเล อยากจะออกไปช่วยทางบ้าน มันก็มาอย่างนี้ถ้าไม่รักการปฏิบัติธรรม

ใจของหลวงพ่อมีแต่การปฏิบัติธรรม

สร้างวัดก็เพื่อให้คนมาปฏิบัติธรรม

ทำ DMC ก็เพื่อขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก

ให้คนได้ปฏิบัติธรรมกันทั้งโลก

คุณครูไม่ใหญ่

วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2549

ณ อาคารภาวนา

15