แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ คุณครูไม่ใหญ่ แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ คุณครูไม่ใหญ่ แสดงบทความทั้งหมด

ทำไมต้องสร้างมหาธรรมกายเจดีย์


ความปรารถนาของหลวงพ่อ คือ ตั้งใจอยากจะให้ทุกคนได้มานั่งสมาธิ ได้เข้าถึงธรรม อยากให้เขาเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ซึ่งมันยังไม่สมหวังเลย
ที่สร้างถาวรวัตถุต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นมหาธรรมกายเจดีย์ มหารัตนวิหารคด สภาธรรมกายสากล มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี  ก็เพื่อวัตถุประสงค์นี้แหละ คือจะให้เป็นจุดรวมของผู้มีบุญได้มาประพฤติปฏิบัติธรรมร่วมกัน 
จู่ ๆ จะชวนเขาให้มานั่งหลับตา  เขายังไม่เห็นประโยชน์  มักจะบอกว่า ไม่มีเวลาบ้าง ไม่ว่างบ้าง คอยให้พร้อมก่อนบ้าง  ดูเหมือนจะเป็นสูตรสำเร็จเลย  ไปที่ไหนก็จะได้ยินอย่างนี้ 
หลวงพ่อก็ต้องมองหา project ที่จะรวมคนผู้มีบุญที่ลงมาเกิดตั้งเยอะแยะให้มารวมกัน เพื่อกระตุ้นให้เกิดความตื่นตัวในการประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย ก็ต้องหาสิ่งที่เขาสามารถทำกันง่าย ๆ ก่อน มีความรู้สึกว่าง่าย ไม่อย่างนั้นก็จะถูกครอบงำด้วยการทำมาหากิน กับการสนุกสนานเพลิดเพลิน  จนกระทั่งมองไม่เห็นการสร้างบารมี
ทุก ๆ project ที่ตั้งขึ้น
จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการให้เขาปฏิบัติธรรม
โดยเริ่มต้นจากการสร้างมหาทานบารมีก่อน ซึ่งเขาจะมีความรู้สึกว่าง่าย และพอมาถึงแล้ว ก็จะได้รับการแนะนำเรื่องการรักษาศีล ได้ฟังธรรมะในพระไตรปิฎก สิ่งที่ควรรู้ และที่สำคัญ คือการปฏิบัติธรรม ที่จะให้เข้าถึงพระธรรมกาย ให้เขารู้ว่าในตัวมีพระธรรมกายอยู่นะ เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด  สิ่งอื่นไม่ใช่ และเป็นที่รวมแห่งความปรารถนาที่ทุกคนกำลังแสวงหาซึ่งรวมประชุมอยู่ที่พระธรรมกายในตัวนั่นแหละ  ไม่ได้อยู่ที่ไหนเลย  เขาจะได้รับความรู้ตรงนี้กัน 
๑๙  กรกฎาคม  พ.. ๒๕๔๕
คุณครูไม่ใหญ่



5

วัดสะอาด ใจสะอาด




วัดสะอาด... ใจสะอาด

ช่วยกันดูแลวัดวาอารามของเราให้สะอาด  ให้ร่มรื่น ซึ่งตอนที่คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านถือว่า สิ่งนี้เป็นชีวิตจิตใจทีเดียว ท่านบอกว่า
วัดวาอารามที่สะอาด ร่มรื่น มันแสดงถึงจิตใจของผู้ที่มีคุณธรรม และเป็นการให้เกียรติผู้ที่มาเยี่ยมวัด ท่านถือว่า ตรงนั้นเป็นห้องรับแขก ถ้าเราทำวัดให้สกปรก ห้องน้ำไม่สะอาด เหมือนกับเราไม่ยินดีรับแขก
เพราะฉะนั้น เราจะต้องเคารพในปฏิสันถารในการรับแขกด้วยการทำความสะอาด แล้วก็อย่าให้มีสิ่งสกปรกรกรุงรัง นี่เป็นปฏิปทาของคุณยายตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ก็ขอให้ลูกหลานคุณยายได้สืบทอดกันต่อไป

๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๕
คุณครูไม่ใหญ่


1

Facebook