คือความเรียบง่ายภายใน

ครูสอนภาษาท่านหนึ่งกล่าวว่า  การเรียนภาษามันต้องง่าย ๆ ตรงไปตรงมา เพราะภาษาหรือประโยคคำพูด ไม่ได้เริ่มต้นมาจากนักปราชญ์ บัณฑิต หรือบัญญัติสวรรค์ แต่เริ่มต้นจากชาวบ้านธรรมดา คือ มีประธาน มีกิริยา แล้วก็มีกรรม ท่านก็ยกตัวอย่างว่า เช่น ฉันกินข้าว และหลังจากนั้นก็มีผูกประโยคกันให้ซับซ้อน ให้ดูเลิศหรูสละสลวยกันขึ้นมา แต่จริง ๆ ก็มีความหมายแค่ฉันกินข้าว

การปฏิบัติธรรมก็เช่นเดียวกัน

จริง ๆ แล้วมันเรียบง่าย สบาย ๆ

เข้าถึงได้โดยไม่ยาก

ทำใจให้อินโนเซนต์เหมือนเด็ก ๆ ง่าย ๆ

เดี๋ยวก็เข้าถึงได้

แล้วสิ่งที่เป็นความลับ เหลือเชื่อ เช่น เรื่องนรก สวรรค์ นิพพาน ก็จะถูกเปิดเผยออกมา สว่าง กระจ่าง เหมือนเราชักม่านแห่งความมืดในยามรัตติกาล ให้แสงสว่างแห่งดวงอาทิตย์ ได้โคจรทำความสว่างแก่โลก มันก็ง่าย ๆ แค่นั้นเอง

คุณครูไม่ใหญ่
๓๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๒