ภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน

ต้องบริหารเวลาให้เป็น

จัดสรรเวลาให้ลงตัว

ให้มีเวลาว่างสำหรับแสวงหา
หนทางพระนิพพานของตนเองให้ได้

อย่างน้อยวันละชั่วโมงหรือสองชั่วโมงก็ยังดี

ส่วนเวลาอื่นที่เรามีภารกิจประจำวันที่ต้องทำ  ก็พยายามฝึกฝนทำควบคู่กับภารกิจนั้นไป เพราะภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน ใครทำสองอย่างนี้ไปพร้อมๆ กันได้  ถึงจะเรียกว่า  บริหารเวลาเป็น  มีความตั้งใจที่จะทำความปรารถนาของเราให้สมหวัง ย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้สืบอายุพระพุทธศาสนา  เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศแก่มนุษย์และเทวา  มีความรักพระนิพพาน  รักเพศบรรพชิตอย่างแท้จริง

ภารกิจกับจิตใจควรจะไปด้วยกัน  ไม่ควรเป็นสิ่งที่แย้งกัน  หรือเป็นข้ออ้างว่า  เราต้องบริหารกิจการงานสงฆ์  จะต้องเรียนหนังสือ  หรือจะต้องทำภารกิจที่หมู่คณะมอบหมายให้  เลยทำให้ไม่มีเวลา  หรือบางคนอ้างว่า  สุขภาพไม่แข็งแรง  ยังเจ็บ  ยังป่วย  ยังไข้  คอยให้หายป่วยแล้วค่อยแสวงหาหนทางพระนิพพานทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ  เพราะเรามีเวลาของชีวิตที่จำกัดเหลือเกิน

คุณครูไม่ใหญ่

๑๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๓