วอนภาครัฐได้โปรด #อย่าทำวัดรุ่ง...ให้เป็นวัดร้าง

           

           การบวช นอกจากจะเป็นทางมาแห่งบุญและเป็นการสืบทอดอายุพระศาสนาแล้ว  ยังเป็นกำลังใจให้กับพุทธบุตรผู้ที่ตั้งใจบวชอุทิศชีวิตให้กับพระพุทธศาสนาอีกด้วย  ถ้าหากว่ามีการบวชกันทุก ๆ วัด หลวงปู่ หลวงตา หลวงพ่อ หลวงลุง หลวงน้าทั้งหลาย ท่านก็จะหลับตาลาโลกอย่างสบายใจ  เพราะว่ามีผู้ที่จะรับภารกิจอันยิ่งใหญ่สืบทอดคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและต่อมวลมนุษยชาติแล้ว    

ดังนั้นการบวชจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง  นอกจากจะเป็นกำลังใจกับพุทธบุตรผู้ที่ตั้งใจบวชอุทิศชีวิตแล้ว ก็จะเป็นแรงบันดาลใจให้แก่พุทธบุตรวัดต่าง ๆ ทั่วสังฆมณฑล ซึ่งตอนนี้เริ่มเกิดความรู้สึกที่ดี  ที่มีเป้าหมายเบี่ยงเบน ก็เริ่มหันหัวกลับมาสู่ทิศทางที่ถูกต้อง คือบวชอย่างมีเป้าหมายตามแบบอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอริยสาวกทั้งหลาย คือ บวชเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง อย่างน้อยก็แสวงบุญและสร้างบารมี  บำเพ็ญเนกขัมมบารมี และบารมีอย่างอื่น ๆ ให้ครบถ้วนบริบูรณ์   

          วัดที่ค่อย ๆ ทยอยกันร้างก็จะค่อย ๆ ทยอยกันรุ่ง และอีกหน่อยทุกวัดก็จะเต็มไปด้วยพุทธบุตรที่บวชอย่างมีเป้าหมาย   ศาสนทายาทก็จะค่อย ๆ  ทยอย ๆ มาบวช 

          จริง ๆ แล้ว วัดร้างในปัจจุบัน ไม่ควรจะปล่อยให้ร้างนะ มีบุคคลหลายประเภท ที่สามารถมาบวชได้ เช่น นักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษา เป็นบัณฑิตใหม่ แต่รองานปีหนึ่งเป็นแสน ๆ คน  สมมติหญิงครึ่งหนึ่ง ชายครึ่งหนึ่ง ก็แปลว่า  รองาน ๕ หมื่นคน ที่เป็นชายพร้อมจะบวชได้  เรามาเอาบุญก่อน  เพราะเป็นโอกาสว่าง  ไม่ต้องบวชยาว บวชแค่มีศรัทธา แต่อย่างน้อย ๑ เดือน และจะบวชกี่ครั้งก็ได้  

เรายังอยู่ในวัยหนุ่ม ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเรียกว่า ทหรํ หรือภาษาที่เรียกง่าย ๆ ว่าทหาร หมายถึง คนหนุ่ม  เอาคนหนุ่มมาบวชเพื่อมาทำพระนิพพานให้แจ้ง  แล้วเป็นการสืบทอดอายุพระศาสนา  แล้วถ้าบวชช่วงสั้น ๆ แค่เดือนเดียวอย่างนี้ จะทำให้เกิดความตั้งใจที่จะบวชอย่างสมบูรณ์ 

          เพราะบัณฑิตไม่ใช่เพียงผู้มีปริญญาบัตร แต่ควรจะมีศีล สมาธิ  ปัญญาด้วย ซึ่งจะหาได้จากการมาเป็นพุทธบุตรนี่แหละ ศีล สมาธิ ปัญญา จึงจะสมบูรณ์ มาฝึกตัวของเราก่อน โดยมาศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรืออย่างน้อยได้มาปฏิบัติธรรม ให้ได้เห็นคุณค่าของพระศาสนาในระดับหนึ่งก่อน แล้วก็เป็นการเตรียมตัวเตรียมใจสำหรับที่จะไปปฏิบัติภารกิจในทางโลก 

ก่อนลาสิกขาก็นึกอธิษฐานจิตว่า ข้าพเจ้ามีความจำเป็นจะต้องลาสิกขาไปทางโลก  ก็ขอให้บุญที่ได้ตั้งใจบวชอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ตลอดระยะเวลา ๑ เดือนนี้  ทำให้วัดที่เคยร้างกลับเป็นวัดรุ่ง  ขอบุญนี้ดลบันดาลให้ ข้าพเจ้าเมื่อไปทำมาหากิน ให้มีช่องทางที่ดี ที่นำมาซึ่งความรุ่งเรืองต่อไปในอนาคต  และถ้าหากมีโอกาส เมื่อไหร่อิ่มตัวจากชีวิตทางโลก  หรือเออลี่รีไทร์  เราจะกลับมาบวชใหม่  มารักษาพระศาสนา แล้วก็มาศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างเต็มที่ เพราะเราได้ผ่านประสบการณ์ทางโลกมาแล้ว  อิ่มตัวแล้ว หายสงสัยแล้ว เห็นว่าทางโลกก็งั้น ๆ  ถ้าบวชคราวนี้เราก็จะได้รุกหน้าไม่ถอยหลังกลับเลย อย่างนี้วัดก็ไม่ร้างแล้ว

ปีหนึ่งมีบัณฑิตรองานจำนวนหนึ่งบวกกับตกค้างจากปีที่แล้วอีก  ก็แสดงว่าเรามี ทหรํ หรือคนหนุ่มที่พร้อมจะเป็นพุทธบุตรจำนวนมาก  เราก็ทยอยบวชกันสิ ชุดแรกที่จะไม่ทำให้วัดร้าง  บวชกันให้เต็มก่อน  สมมติวัดร้างมีจำนวนพันวัด  ชุดแรก ๑ เดือน บวชให้เต็มก่อนพันวัด บวชวัดละ ๑๐–๒๐ รูป ก็พอ เดือนถัดไปอีกชุดหนึ่งมาบวช  ๑๒ ชุด ต่อหนึ่งปี  วัดจะไม่ว่างเลย  ส่วนใครมีกุศลศรัทธาอยากบวชต่อก็ได้ ถือเป็นกำไร  บุญนี้ก็จะได้กับตัว ๖๔ กัป ถึงโยมพ่อโยมแม่อีก ๓๒ กัป  

วัดถ้าไม่ว่างพุทธบุตร ก็แปลว่าเป็นวัดรุ่ง ไม่ใช่วัดร้าง  วัดร้าง แปลว่าวัดไม่มีพุทธบุตร  ทำแค่นี้ง่าย ๆ แล้วหมุนเวียนกันไป  ชุดนี้บวชแล้วเป็นคนสุกแล้ว  หรืออย่างน้อยก็สุก ๆ ดิบ ๆ ก็ยังดี  ถ้าดิบ ๆ มันก็ไม่ค่อยไหว 

นี่เป็นวิธีที่ง่ายและประหยัดที่สุด  เป็นทางหนึ่งที่จะเป็นทางมาแห่งศาสนทายาท  และเป็นอีกทางหนึ่งที่จะทำให้วัดร้างเปลี่ยนมาเป็นวัดรุ่งได้

คุณครูไม่ใหญ่

วันพุธที่   ๒   มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗

 

" วอนภาครัฐ
อย่าทำวัดรุ่ง...ให้เป็นวัดร้าง

ไม่สนับสนุน..ไม่รัก..ไม่ว่า
...แต่อย่าทำลาย "

" พระพุทธศาสนา

ไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง

ไม่ใช่ของวัดใดวัดหนึ่ง

แต่เป็นของพวกเราทุกคน

ถึงเวลาแล้วหรือยัง
?????
ที่เราจะออกมาปกป้อง
พระพุทธศาสนา
หรือจะรอให้ประเทศไทย
เป็นอดีตเมืองพุทธ!!! "