อย่าหวังให้ใครอุทิศบุญไปให้

           

                เราอย่าไปหวังให้ผู้ที่มีชีวิตอยู่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ อย่าไปหวังเลย ให้คิดว่า ถ้าเขาทำให้ นั่นเป็นผลพลอยได้ เพราะผู้ที่อยู่ในโลกมักจะถูกหล่อหลอมด้วยเรื่องราวที่ให้ข้องอยู่กับโลก  ความรู้เกี่ยวกับเรื่องวิชชาของชีวิตไม่มี  มีแต่วิชาหาเลี้ยงชีพเท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาจะรู้เรื่องราวเกี่ยวกับการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นั้น อย่าพึงหวัง

แม้เราเองก็เถอะ ก่อนที่จะมารู้เรื่องราวความจริงของชีวิต ก่อนนี้เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องในปรโลก ปู่ย่าตายายบรรพบุรุษของเราละโลกไปแล้ว เรายังไม่ค่อยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านเลย ปีหนึ่งก็อาจจะทำกันครั้งหนึ่ง โดยอ้างว่า ไม่มีเวลา จะต้องทำมาหากิน ต้องทำมาค้าขาย ต้องเลี้ยงลูก เลี้ยงครอบครัวบ้าง อ้างกันไปอย่างนั้น หรือบางทีก็เพราะความไม่รู้จริง ๆ

ชีวิตในปรโลก  เป็นอยู่ได้ด้วยบุญ ด้วยบาป ด้วยตัวของเราเอง  อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ คือ เราต้องพึ่งตัวเองด้วยการสั่งสมบุญทั้งทาน ศีล ภาวนาให้มาก ๆ ด้วยตัวเองตอนที่มีชีวิตอยู่

คุณครูไม่ใหญ่

๓  พฤศจิกายน  พ.ศ. ๒๕๔๕