ความทุกข์ของนักบุญ !!!

#จัสมิน นางวิสาขาตัวน้อย

“บุญในตัวจะคอยปรุงแต่งชีวิต

ให้ประสบความสุขความสำเร็จในชีวิต

ในธุรกิจการงาน ในทุกสิ่งที่เราปรารถนา”

เคยสังเกตไหม  ทำไมคนเราถึงต่างกัน  บางคนประสบความสำเร็จในชีวิต แต่บางคนก็ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต ทั้ง ๆ ที่ใช้ความเพียรหนึ่งสมองสองมืออย่างมากเหมือนกัน 

ที่ประสบความสำเร็จ เพราะเขามีสายบุญที่ทำอย่างสม่ำเสมอต่อกัน ไม่มีสายวิบัติมาคั่นระหว่างกลาง เพราะฉะนั้นทำอะไรก็ราบรื่น ยิ่งขยัน ก็ยิ่งรวย แต่บางคนขยัน แต่ก็เหนื่อยฟรี เพราะสายสมบัติมันขาด เหตุเพราะทำบุญไม่สม่ำเสมอนั่นเอง

บุญจะเชื่อมติดกันอยู่ในกลางกายของเรา บางคนในอดีตทำบุญมาไม่สม่ำเสมอ ก็ต้องอาศัยบุญที่ทำในปัจจุบันนี้แหละ แต่บุญปัจจุบันก็เหมือนปลูกกล้าไม้ กว่าจะเจริญเติบโตออกดอกออกผลก็ต้องใช้เวลา ต้องให้เวลาบุญได้ทำงานบ้าง บางทีมันก็ไม่ได้ดั่งใจ เช่น เรามีความรู้สึกว่า บุญไม่ช่วย แต่จริง ๆ บุญกับบาปทำงานอยู่ตลอด ๒๔ น.

บุญปัจจุบันก็เหมือนกล้าไม้เล็ก ๆ ที่รอวันเจริญเติบโต

บาป ทำให้เราเกิดความทุกข์ทรมานในชีวิต อุปสรรคของชีวิต มีทุกข์โศกโรคภัย สิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายเกิดขึ้น บุญ เขาก็แก้ไขอยู่ ๒๔ น. เหมือนกัน

แต่ถ้าหากว่า กำลังบุญน้อย กำลังบาปเยอะ มันก็แก้ไขได้ยาก 

หรือบาปในอดีตเยอะ แต่บุญในปัจจุบันเราเพิ่งทำ ก็เหมือนกล้าไม้เพิ่งขึ้น ถึงแม้ทำเยอะ แต่ก็ค่อย ๆ ส่งผลไป

แต่ถ้าบุญในอดีต  มันเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่มันออกดอกออกผลแล้ว มันก็ง่าย

ถ้าบุญในอดีตก็มีเยอะ บุญปัจจุบันก็สร้างมาก ความสำเร็จก็เป็นอัศจรรย์ ชีวิตราบรื่นตลอด

บุญ-บาป ชิงช่วงช่วงชิงกันตลอดเวลา 24 น.

เรื่องของบาปบุญ มันชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นยามใดที่เกิดอุปสรรคของชีวิต อย่าไปคิดว่า บุญไม่ช่วย เพราะเรามองไม่เห็นอดีตที่เราทำผ่านมา เราจึงคิดอย่างนั้น เราก็แสบเอาไว้เยอะ เคยดำเนินชีวิตผิดพลาดมา  กับมันไม่ได้ดั่งใจว่า ชีวิตนี้อุตสาห์ทำความดีมาทั้งชีวิต แต่ทำไมประสบสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ปรารถนา 

เมื่อบาปส่งผลก่อน เหมือนต้นไม้ใหญ่มีดอกผลแล้ว ชีวิตจึงเป็นทุกข์  เราเพิ่งสร้างบุญในปัจจุบันนี้ มันยังเป็นกล้าอ่อน ๆ เหมือนผู้ใหญ่กับเด็กจะไปสู้รบปรบมืออะไรไหว มันก็ค่อย ๆ ประทังกันไป

เพราะฉะนั้น เมื่อประสบอุปสรรคของชีวิต ทั้ง ๆ ที่เราเป็นนักบุญ ก็อย่าไปทุกข์ใจ อดทนกันไปชาติหนึ่ง สร้างความดีกันต่อไป บุญเขาก็ทำงานไป บาปเขาก็ทำงานไป เมื่อเราอดทนกันชาตินี้ ซึ่งอีกไม่กี่ปีก็จะหมดเวลาแล้ว ภพชาติต่อไปต้นไม้แห่งบุญเราเติบใหญ่ มันก็ให้ผล บาปมันก็ตามไม่ทัน เราก็จะปลื้มปีติกันในตอนนั้นแหละ

เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี และก็เป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีของชาวโลก ที่เขายังไม่รู้เรื่องราวอะไรอีกเยอะแยะ เราเป็นผู้รู้แล้วในระดับหนึ่ง ที่ได้เรียนรู้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อประสบทุกข์ ต้องไม่หวั่นไหว ไม่ทิ้งธรรมะ ไม่ทิ้งการสร้างบารมี ไม่ท้อถอย ไม่น้อยใจ ไม่มีความทุกข์ของนักบุญ แล้วเราจะได้สง่างามตลอดเวลา แม้กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต ทิ้งแบบอย่างที่ดีไว้กับโลกใบนี้ ให้ผู้ที่มาภายหลังดำเนินต่อไป เมื่อละโลกไปแล้ว บุญส่งผลไปเสวยสุขในเทวโลก ซึ่งเป็นสุขยิ่งกว่าในมนุษย์มากมายนัก

ดังนั้นอดทนสู้ไปในยามที่ประสบทุกข์  แต่ในยามที่ประสบความสำเร็จ มีความสุขในชีวิต ก็อย่าหลงระเริงเหลิงตัว ประมาทในการดำเนินชีวิต ไม่สั่งสมบุญต่อไป มัวเพลินกับความสุขความสำเร็จของชีวิตที่เกิดขึ้นจากบุญเก่า เพราะบุญเก่าใช้ไป มันก็มีวันหมดสิ้นไปเรื่อย ๆ

บุญเก่าเขามีเอาไว้เพื่อต่อบุญใหม่ เพื่อสั่งสมบุญให้เยอะ ๆ เพราะเป้าหมายของเราคือที่สุดแห่งธรรม ไม่ใช่เป้าหมายเล็ก ๆ ในเมืองมนุษย์ เหมือนผู้ไม่รู้ทั้งหลายที่เขาข้องอยู่ ที่เขาติดอยู่ ความรู้สึกเรามันต้องสูงส่งเลยกว่าจุดตรงนั้นไป

คุณครูไม่ใหญ่

๑  เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๐