ก้าวไปด้วยกัน

ก้าวไปด้วยกัน
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 2

เราควรจะจับมือกัน
แล้วไปรบกับศัตรูที่แท้จริง
คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง
ซึ่งเป็นศัตรูร่วมของมวลมนุษยชาติ
๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๗

เราเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน
จะต้องรักกันไว้
เพราะโลกนี้เป็นโลกของเรา
เราจะอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ไม่ช้าก็ต้องแยกย้ายจากกันไปแล้ว
๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

เรามีหน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
ที่จะขยายวิชชาธรรมกายไปยังชาวโลก
อย่าให้เรื่องไม่เป็นเรื่อง
มาฉุด มาหน่วง เวลาของชีวิตเรา
ให้ตกต่ำ ให้ถอยหลัง
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

หนทางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นยาวไกล
จะต้องมีบุญยิ่งใหญ่ไพศาล
ต้องสร้างบารมีที่สุดในทุกสิ่ง...
จึงจะไปได้
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓

การไปที่สุดแห่งธรรมเหมือนการเดินทางไกล
หากเรามีเสบียงมาก
การสร้างบารมีของเราก็สะดวก
และไปถึงที่หมายได้โดยปลอดภัย
๓๐ สิงหาคม พ.ศ ๒๕๔๑

การที่พวกเราได้ก้าวเข้ามาสู่
เส้นทางธรรม เป็นนักสร้างบารมี
เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว
เพราะภารกิจนี้...
คืองานที่แท้จริงของเรา
๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕

นักสร้างบารมี
ต้องไวต่อการสร้างบารมี
เห็นอะไรที่เป็นทางมาแห่งบุญ
ให้รีบฉกฉวย
๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

การสร้างบารมี
ไม่ได้มาฟรีๆ
เราต้องสร้างเอง
ต้องลงทุน
๑๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

นักสร้างบารมี
ไม่มีคำว่า
“ทำไม่ได้”
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

สร้างบารมีมันต้องอึด
เหมือนกระสอบทราย
แม้โดนถลุงแล้วถลุงเล่า
ก็ไม่เคยร้อง “โอ๊ย”
๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๗

ไม่ว่าจะทำอะไรก็เหนื่อยทั้งนั้น
แต่เหนื่อยชวนคนทำความดี...มันสุดคุ้ม
เหนื่อย...แต่มีความสุข
๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ถ้าเราไม่เหนื่อยยากลำบาก
ไม่อดทน
เราจะได้บารมีมาจากไหน
๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ถ้าอดทนสร้างบารมี
จะมีนิพพานเป็นที่ไป
๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

เหนื่อยในการสร้างบารมี
ได้ผลคุ้มข้ามชาติ
๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

อย่าคิดว่า...
ทำบุญมาเยอะแล้ว ขอพักก่อน
แค่ความคิดคำนึงว่า “ขอพักก่อน”
แสดงว่า...จิตของเรา
ถูกพญามารเข้าแทรกแล้ว
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

คนที่พูดว่า
“เราทำบุญมาตั้งเยอะแล้ว”
แสดงว่า
ยังไม่เข้าใจเรื่องการสร้างบารมี
๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ถ้าหากเราตั้งใจสั่งสมบุญบารมีกัน
อย่างเต็มที่ เต็มกำลัง
จะทำให้ชีวิตการสร้างบารมี
มีแต่ความราบรื่น รุ่งเรือง
๑๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ตราบใดที่เรายังไปไม่ถึงจุดหมาย
คือ ที่สุดแห่งธรรม
เราก็จะต้องร่วมมือกันต่อไป
สานใจกันให้เป็นหนึ่ง
ทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างบารมีกันให้เต็มที่
๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕

คนๆ เดียวไม่สามารถ
สร้างสันติภาพโลกให้เกิดขึ้นได้
ต้องทำงานเป็นทีม
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

สานใจกันให้เป็นหนึ่ง
จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม
๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕

พลังจากการทำงานเป็นทีม
ยิ่งใหญ่กว่า...เราทำคนเดียว
๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

ถ้าหากเราพร้อมเพรียงกัน
ความสำเร็จก็จะเกิดขึ้นอย่างอัศจรรย์
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕