ชนะอุปสรรคด้วยใจสูงส่ง

ชนะอุปสรรคด้วยใจสูงส่ง
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 2

อุปสรรค คือ เข้าใกล้ความสำเร็จ
๒๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔

อุปสรรค เป็นเรื่องธรรมดา
เอาชนะได้ด้วยสติปัญญา
และกำลังใจ
๒๓ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

เราไม่ใช่เทวดา
เราเป็นมนุษย์ธรรมดา
ก็ต้องเจออุปสรรคบ้าง
เป็นเรื่องธรรมดา
๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๗

อย่าเก็บเอาสิ่งไร้สาระมาทำให้รกรุงรัง
มาตัดทอนกำลังใจของเรา
ให้ทุกสิ่งที่เราพบเจอ
เป็นสิ่งที่นำมาซึ่งพลังใจ
เป็นบุญบารมีของเรา
๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เมื่อพบอุปสรรค
เราต้องให้กำลังใจตัวเอง
เราให้กำลังใจตัวเองอย่างไร
เราก็นำวิธีการเช่นนี้ไปให้กำลังใจ
แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
๒๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๑

ชีวิตคือการเรียนรู้
เมื่อล้มได้...ก็ลุกได้
๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖

อุปสรรคทุกอย่าง
เป็นเรื่องชั่วคราวทั้งนั้น
ถ้าเราสู้กับมัน...มันก็จะผ่านไป
๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๗

เจอความทุกข์ยากลำบาก เราก็อดทนสู้กัน
ปัญหามีเราก็แก้ไป งานมีก็ทำ
บุญก็สร้าง ธรรมะก็นั่ง
ทำไปพร้อมๆ กัน
อย่าไปคอยให้พร้อมก่อน แล้วค่อยทำ
แต่ทำไปพร้อมๆ กัน
อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา
๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

อุปสรรค
สู้ความเพียรพยายามไม่ได้
๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘

นักรบกองทัพธรรมต้องไม่หวั่นไหว
ในอุปสรรคทั้งมวล
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ปัญหาบางอย่าง...แก้ไขได้
ปัญหาบางอย่าง...แก้ไขไม่ได้
ปัญหาบางอย่าง...แก้ตามลำพังได้
ปัญหาบางอย่างเป็นปัญหาใหญ่...
จะต้องร่วมมือช่วยกันแก้ไข
๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ถ้าใจใสๆ
จะแก้ไขอะไรก็ได้ทุกอย่าง
๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

ทุกปัญหามีทางออก
ถ้าใจสงบ...เดี๋ยวเราก็พบทางออก
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้
ไม่มีทางตัน
เราไม่ใช่พันธุ์จนตรอก
แต่พันธุ์ทะลวงตรอก
ออกซุปเปอร์ไฮเวย์ไปเลย
๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๘

ให้เอาชนะอุปสรรคให้ได้
ด้วยเป้าหมาย ปณิธาน
และอุดมการณ์อันสูงส่ง

เราจะไม่หวาดหวั่น
ต่ออุปสรรคใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าวันพรุ่งนี้ยังไม่ถึงเป้าหมาย
เราจะสู้ต่อไป
๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

อุปสรรคทั้งหลาย
ไม่เหลือบ่ากว่าแรง
สำหรับ... “นักรบผู้เข้มแข็ง”
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๙

อุปสรรคเหมือนการขึ้นภูเขา
แต่ภูเขาจะสูงแค่ไหน
ก็ไม่เกินเข่าเรา
๒๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๙

ความมืดมีไม่นานหรอก
อย่างมากก็ ๑๒ ชั่วโมง
ชั่วโมงที่ ๑๓ ก็จะสว่างแล้ว
๒๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

เราก้าวข้ามอุปสรรค
โดยอาศัยวิชชาชีวิต
ประคับประคอง
๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

อุปสรรคทั้งหลายไม่เหลือบ่ากว่าแรง
ที่ลูกทุกคนจะเอาชนะได้
ไม่ช้าลูกทุกคนก็จะเป็นผู้ที่มีความเข้มแข็ง
ที่ผู้รู้ทั้งหลายปลื้มปีติยินดี
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๙

อย่ากลัวความทุกข์ยากลำบาก
ให้เอาชนะอุปสรรคให้ได้
ด้วยอำนาจจิตที่เข้มแข็งของเรา
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๙

สร้างบารมีไป...จนกว่าจะหมดลม
๒๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ถ้าท้อ...แล้วเราจะทำงานใหญ่ได้อย่างไร
๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

ถ้าท้อก็ให้นั่งธรรมะ
ปลดปล่อยวางทุกอย่าง
เพื่อเปิดช่องให้ใจได้รับความสุขบ้าง
กระแสแห่งความบริสุทธิ์
จะได้ดึงดูดสิ่งดีๆ
ทั้งความสุขและความบริสุทธิ์
ให้เข้ามาสู่ตัวของเรา
๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

วิธีแก้ไขความท้อแท้
ที่ดีที่สุดคือ
เลิกคิดถึงมัน
๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐

เปลี่ยนท้อแท้...ท้อถอย
เป็น...
ท้าทาย
๑๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๒

ยามใดที่ท้อแท้
จงสู้ชีวิตด้วยสติปัญญา
และกำลังใจอันสูงส่ง
๑๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

ล้าได้...แต่อย่าท้อ
๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๔

มรสุมของชีวิตที่พัดผ่านมา
ถ้าเรายกตัวยกใจให้สูงกว่ามรสุม
มันก็เพียงผ่านมา
แค่กระทบ...แต่ไม่กระเทือน
๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ปัญหามีเราก็แก้ด้วยสติปัญญา
อย่าใช้อารมณ์
๒๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๓

ในยามที่เราประสบทุกข์
ให้นึกถึงธรรมะ
๓๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

สิ่งใดก็ตามที่จะทำให้เราหวั่นไหว
หันเหออกนอกเส้นทางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
จงเอาชนะมันให้ได้
ด้วยอำนาจจิตที่เข้มแข็งของเรา
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๙

ถ้าเราตั้งใจทำจริง
เราก็ต้องทำได้
แต่ที่ทำไม่ได้
เพราะ...ยังไม่ได้ทำ
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ต้องทำให้ได้
ไม่ได้...ไม่มี
ไม่ได้...ไม่ได้
ไม่ได้...ก็ต้องเอาให้ได้
และให้ได้ดีกว่า...ดีที่สุด
๒๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ถ้าใจเราอยู่ในบุญ
เหนื่อย...เหมือนไม่เหนื่อย
๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙

เราอย่าไปดึงผังวิตกกังวล
ผังกลุ้มมาขังไว้ในใจ
ยิ้ม...แล้วเอาความใสมาใส่ไว้ดีกว่า
๒๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

กล้าได้...แต่อย่าบ้าบิ่น
๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

บางครั้งชีวิตก็ราบรื่น
บางครั้งชีวิตก็ขลุกขลัก
เป็นเครื่องบ่งชี้ว่า
เรายังสั่งสมบุญมาไม่มาก
๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ที่ตั้งแห่งกำลังใจ
คือ
ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

กำลังใจมันอยู่ในตัวเรา
และมีมากไม่มีที่สิ้นสุด
จะดึงเอาออกมาใช้เท่าไร...ก็ได้เท่านั้น
๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

กำลังใจ นี่แปลก
ยิ่งให้เขาเท่าไร
เรายิ่งได้เพิ่ม
๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๕

ผู้ให้กำลังใจ
เป็นผู้มีคุณธรรมสูง
มีความปรารถนาดีต่อทุกคน
เป็นสัญลักษณ์แห่งคุณธรรม
สัญลักษณ์แห่งสติปัญญา
๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๕

ผู้ที่มีกำลังใจสูงส่ง
ย่อมมองไม่เห็น
สิ่งใดเป็นอุปสรรค
๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘

กำลังใจมันอยู่ในตัวเรา
มีมากไม่มีที่สิ้นสุด
เหมือนภูเขาหรือทะเล
แห่งกำลังใจที่ไม่มีฝั่ง
ยิ่งใหญ่กว่าภูเขาพระสุเมรุ
กว้างกว่าท้องทะเลมหาสมุทร
๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๔

กำลังใจและปัญญา
ยิ่งใช้ ยิ่งมี
ไม่หมดสักที ติดไปชาติหน้า
แต่ถ้าไม่หยิบมาใช้
มี...ก็เหมือน...ไม่มี
๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘

สิ่งที่ยากเป็นของเยี่ยม
ถ้าเราทำได้...เราก็เป็นยอดคน
๒๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗

ต้องปลื้มทุกขณะจิต
ที่เราทำงานสร้างบารมี
อย่างนี้...ถึงจะมีกำไร
๒๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๖

สิ่งใดที่ทำได้ยาก แต่เราทำได้
เราจะปีติและภาคภูมิใจทุกครั้งที่นึกถึง
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๙

ถ้าชนะชาตินี้ได้
ชาติต่อไปก็ชนะตลอด
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓

ถ้าตั้งใจลงมือทำ
เราก็ทำได้
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เราจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ไม่นาน
ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง
ต่อการฝึกฝนอบรมตนเอง
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๙

ความมั่นใจเท่านั้น
ที่จะสร้างความมั่นใจ
ให้เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ
๑๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ตั้งเป้าแล้ว
เดี๋ยววิธีการจะมาเอง
๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ตั้งเป้าหมายให้สูงเข้าไว้
ถ้าตกลงมาก็อยู่กลางๆ
๒๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๔

เมื่อทราบเป้าหมายของชีวิตแล้ว
การดำเนินชีวิตของเราจะถูกต้อง
แม้ไปยังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง
คือ พระนิพพาน
มันก็ยังตกลงมากลางๆ
ไม่หล่นลงไปเลย
๑๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗

คิดผิด...คิดใหม่
คิดใหม่...อย่าให้ผิด
๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

อย่าเสียเวลาไปกลุ้มใจ
ทำใจให้ชุ่มด้วยบุญ
ที่เราได้สร้างไว้
๒๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

มนุษย์ทุกคนมีกิเลส
และดวงปัญญาไม่เท่ากัน
๑๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ชีวิตที่ผิดพลาด
มีทางแก้ไข
๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

ถ้าได้คิด ก็คิดได้
คิดไม่ได้
เพราะไม่ได้คิด
๑๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ถ้ายังคิดอะไรไม่ออก
ให้ออกจากความคิด
ทำจิตให้สงบ
แล้วจะพบทางออก
๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

สิ่งที่เป็นปฏิปักษ์ต่อความขยัน
คือ ความเกียจคร้าน
ซึ่งมีวิธีแก้ได้ด้วยคำๆ เดียว คือ “ขยัน”
ถ้าขยันได้ ความเกียจคร้านก็จะหมดไป
๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓

ภูเขาสูงๆ เขาข้ามมาด้วยเข่า
ที่สูงแค่ศอกเดียวเท่านั้น
เพราะฉะนั้น ไม่มีอะไร
ที่จะสู้ความตั้งใจจริงของเราได้
๒๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๙

ความพร้อม...มันอยู่ที่เราพร้อม
๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๙

ทุ่มเทชีวิตจิตใจ...
อย่าสนใจอุปสรรค
และการกระทบกระทั่ง
คิดอย่างเดียว ทำอย่างไรจึงจะสำเร็จ
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

สิ่งไร้สาระจะเกิดขึ้นมาใหม่ๆ
อยู่ตลอดเวลา
เพื่อดึงให้เราเบี่ยงเบน
จากเป้าหมายที่แท้จริง
๒๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ไม่ได้สร้างภาพ
แต่สร้าง...คุณภาพ
๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

เขาไม่เรียก “แย่”
แค่เพียง “ย่อ”
ย่อ...เพื่อจะกระโดด
ให้สูงขึ้นกว่าเดิม
๓๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๗

เกิดมาสร้างบารมี
ต้องลุยกันให้สะบั้นหั่นแหลก
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖