ทานบารมี เบื้องต้นของบารมีทั้งหมด

ทานบารมี
เบื้องต้นของบารมีทั้งหมด
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 2

ทรัพย์ คือ อุปกรณ์ในการสร้างบารมี
ไม่ใช่อุปกรณ์ในการประดับบารมี
๑๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖

ถ้าเราคิดว่า...
ทรัพย์ คือ อุปกรณ์ในการประดับบารมี
เราก็จะไม่ได้ใช้ทรัพย์นั้นให้เกิดประโยชน์
ทรัพย์นั้นก็จะเป็นเหมือนทรัพย์พิการ
เหมือนเป็น...สุสานทรัพย์
เหมือนทรัพย์ที่ไร้ค่า ไม่มีประโยชน์
ทรัพย์พิการ...มีก็เหมือน...ไม่มี
๑๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖

“ทานบารมี” เป็นจุดเริ่มต้น
ของการสร้างบารมีทั้งหมด
เปรียบเสมือนบันไดก้าวแรก
ที่จะทำให้การสร้างบารมีอย่างอื่น
ก้าวไกลต่อไปได้อีก
๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖

การก่อสร้างถาวรวัตถุเป็นศาสนสมบัติ
ถ้ามีคนมาใช้เป็นร้อย เป็นพัน
เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านคน
บุญที่เกิดขึ้นกับทุกๆ คน
เราก็จะมีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย
๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

บารมี ๓๐ ทัศ
จะต้องทำให้ได้มากที่สุด
เท่าที่จะมากได้
อย่างน้อยก็เริ่มต้นจาก
มหาทานบารมี
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เมื่อเราทำบุญ ไม่ว่าจะเป็น
การทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา
ก็ให้มาเทียบเคียงกับบารมี ๑๐ ทัศ
ค่อยๆ ทบทวนทีละข้อว่า
มีอะไรบ้างที่เรายังขาดตกบกพร่อง
เพื่อจะได้เติมให้ครบถ้วนบริบูรณ์
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

ใครที่ได้ทุ่มเทชีวิตจิตใจ
อย่างเต็มกำลังเพื่อสร้างมหาทานบารมี
ทั้งทำด้วยตัวเองและไปชวนผู้อื่นด้วย
ใจก็ใสบริสุทธิ์ทั้งก่อนทำ กำลังทำ
และหลังจากทำแล้ว
ถูกทักขิไณยบุคคลด้วย
ปัจจัย ๔ ที่ได้มาด้วยความสุจริต
บุญก็ยิ่งทับทวีเพิ่มขึ้น
อย่างจะนับจะประมาณมิได้
๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๕

สร้างบารมีให้ถูกหลักวิชชา
คือ ต้องทำให้เต็มที่ เต็มกำลัง
ใจใสๆ ทั้งก่อนทำ กำลังทำ
และหลังจากทำแล้ว
และอย่าทำตามลำพัง
ต้องไปชวนคนอื่นทำด้วย
๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙

เรามีเป้าหมายที่จะไปที่สุดแห่งธรรม
ดังนั้นจำเป็นต้องมีเสบียงมากๆ
มีบุญบารมีมากๆ
๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

อย่าเบื่อหน่ายในการสร้างบุญ
อย่าเกียจคร้านในการทำความเพียร
๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

การที่เรานำทรัพย์ที่หามาได้
ด้วยความยากลำบาก
แล้วมาสร้างมหาทานบารมี
เป็นความคิดที่ถูกต้องสมบูรณ์ที่สุด
เป็นความคิดของพระบรมโพธิสัตว์ทีเดียว
๒๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ถ้าทุ่มเททำจนหมดใจ
จะไม่มีวันหมดตัว
๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

ทานบารมี
เป็นบ่อเกิด
แห่งโภคทรัพย์สมบัติ
๑๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

มหาทานบารมีจะเป็นเสบียง
ที่อำนวยความสะดวก
ในการสร้างบารมีไปทุกภพทุกชาติ
ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ตอนนี้มีชีวิตอยู่
มีทรัพย์อยู่
มีเนื้อนาบุญอยู่
ก็ให้รีบมีศรัทธาเสีย
๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เราจะมีโภคทรัพย์สมบัติได้
ด้วยอานุภาพแห่งมหาทานบารมีของเรา
จะรักษาศีลก็สะดวก
จะเจริญภาวนาก็ง่าย
เพราะเรามีทรัพย์เป็นอุปกรณ์
ในการสร้างบารมี
๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ไม่มีมหาเศรษฐีคนไหน
ที่ไม่เคยสร้างมหาทานบารมีมาก่อน
๑๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

รวยแล้วดีอย่างไร?
ดี...เวลาสร้างบารมีต่อไปก็จะสะดวก
ไม่รวยทำได้ไหม?
ได้...แต่ไม่สะดวกเท่ารวย...
ไม่เชื่อ...ลองจนดู
๑๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๑

เราจำเป็นจะต้องรวย
หรือ...มีกินมีใช้
เพื่อเป็นอุปกรณ์
ในการสร้างบารมีของเรา
๑๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

เราจะ “รื้อผังจน” ได้
ด้วยการสร้างมหาทานบารมี
แต่บางคนอยาก “รื้อผังรวย”
ด้วยการตระหนี่
๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙

กิเลสอาสวะสอนให้เราตระหนี่
เขาพยายามกันสมบัติเรา
๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ถ้าหากเราเชื่อตามกิเลส
ที่คอยบังคับอยู่ในใจ ให้ตระหนี่
ให้หวงแหนทรัพย์ ไม่สร้างบุญ
ก็เท่ากับเรายอมให้เขาเอา “ผังจนถาวร”
ที่ดำมืดยาวเหยียดมาใส่ติดไว้ในกลางกาย
๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ชีวิตที่อยู่ในความมืด
อยู่ในความยากจน
เป็นชีวิตที่เสี่ยงต่ออบายภูมิ
๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ถ้าไม่มีทานบารมี
มาอยู่เมืองไทย...ก็ไม่รวย
อยู่เมืองนอก...ก็ไม่รวย
อยู่ที่ไหน...ก็ไม่รวย
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๙

สร้างมหาทานบารมี
จะต้องทำให้ถูกหลักวิชชา
คือ ใจต้องใสๆ
เราจะได้บุญใหญ่ เต็มเม็ดเต็มหน่วย
เป็นบุญที่ไม่มีวิบัติเจือ
๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

เมื่อใจใส ใจสบาย
เวลาสมบัติเกิดขึ้นกับเรา
เราก็จะได้อย่างเย็นๆ สบายๆ
ได้อย่างมากๆ เร็วทันใจ
ไม่มีอุปสรรค
ขึ้นอยู่ที่ “ใจต้องใส”
๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

วัตถุทานที่ให้ไปนั้น
เขาใช้ได้ไม่นาน
แต่ถ้าเราให้ “ธรรมทาน”
เขาใช้ได้ตลอดชีวิต
๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

ยิ่งเราปลื้มปีติใจมากเท่าใด
บุญยิ่งทับทวีมากเท่านั้น
๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๐

เรื่องความตระหนี่
และการห้ามคนอื่นให้ทาน
มีผลมาก...
และเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อชีวิต
๑๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๕

อยากรวยจนถึงที่สุดแห่งธรรม
ก็ต้องสั่งสมบุญ
อย่ามัวทำใจ...เดี๋ยวตายก่อน
มันต้องตัดใจ
๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕