เกิดมาสร้างบารมี

เกิดมาสร้างบารมี
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 2

เราเกิดมาเพื่อ...
ทำพระนิพพานให้แจ้ง
แสวงบุญ
สร้างบารมี
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

การสร้างบารมี คือ การพักผ่อน
๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๖

เราเกิดมาสร้างบารมี
ก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่เต็มกำลัง
อย่าไปขยักขย่อน
เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

การสร้างบารมีอย่าทำขยักขย่อน
ทำให้เต็มที่สุดกำลัง
ให้ปลื้มให้ได้...
ถ้าทำแล้วยังไม่ปลื้ม
ก็ต้องทำจนกว่าจะปลื้ม
๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

อย่าประมาท
อย่าชะล่าใจ
ในการสร้างบารมี
๑๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

อย่ามีข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไข
ในการสร้างบารมี
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

โลกนี้เป็นโลก
แห่งการสร้างบารมี
เป็นการต่อสู้กัน
ระหว่างธรรมะกับอธรรม
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี
ต้องสร้างให้เต็มที่ ให้หนาแน่น
ไม่ให้ความชั่วได้ช่องเลย
๑๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

อะไรคืองานหลัก
อะไรคืองานรอง
การทำพระนิพพานให้แจ้ง
แสวงบุญ สร้างบารมี
เป็นงานหลักของชีวิต
ส่วนการทำมาหากินเป็นงานรองลงมา
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

อย่าเพิ่งเบื่อหน่ายชีวิต
ชีวิตเราเกิดมาสร้างบารมี
เมื่อเจอวิบากกรรม...ก็ต้องอดทน 
และสั่งสมความดี
ต่อสู้ อย่างถูกหลักวิชชา
ชีวิตก็จะดีขึ้น
ทั้งในปัจจุบันและอนาคต
๒๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

อย่าให้ใจเราตกต่ำ
โดยไม่สร้างบารมี
เราต้องยกใจของเราให้สูงส่ง
ด้วยการสวนกระแสกิเลส
๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

โลกนี้ไม่ใช่ที่เสวยบุญ
ไม่ใช่มาคอยกินบุญเก่า
แต่เป็นที่สร้างบารมี
สุคติโลกสวรรค์นั่นแหละ
เป็นที่เสวยผลบุญ
๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๔

อย่าให้วันหนึ่งคืนหนึ่งผ่านไป
โดยการกินบุญเก่า ใช้บุญเก่า
เพราะบุญเก่าใช้ไปมันก็มีวันหมด
เราจะต้องสั่งสมบุญใหม่เพิ่มขึ้น
ทุกวันทุกคืน ทุกอนุวินาที
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

โลกใบนี้เป็นโลกสำหรับการสร้างบารมี
ไม่ใช่เป็นโลกแห่งการเสวยสุข
๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ผู้ฉลาดย่อมใช้สิ่งที่ตัวมี
และใช้เวลาทุกอนุวินาที
ให้เป็นไปเพื่อการสร้างบารมี
เพื่อที่ว่าวันสุดท้ายของชีวิต
เราจะได้หลับตาลาโลกไป
อย่างผู้มีชัยชนะ
๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ชาวโลกมีชีวิตอยู่กันไปวันๆ
ถึงจะเดินไปไหนมาไหนก็แล้วแต่
ก็อยู่ไปวันๆ
ชีวิตไม่มีแก่นสาร
๓ กรกฎาคม พ.ศ ๒๕๔๗

ชีวิตมนุษย์จะมีสาระแก่นสาร
ถ้าเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน
ถ้ายังไม่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน
ยังได้ชื่อว่า...ไม่มีแก่น
๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เวลาเรามีเท่ากัน
โอกาสในการทำความดีก็มีเท่ากัน
ขึ้นอยู่กับว่า...
ใครจะทุ่มเททำได้มากกว่ากัน
๑๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕

มโนปณิธานของเรายิ่งใหญ่
เกินกว่าที่ใครจะคาดถึง
ส่วนมากเขาจะคิดอยู่แค่ใต้ฟ้าครอบ
แต่มโนปณิธานของเรา
มันเหนือครอบฟ้า
๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ชีวิตชาวโลก...
ใช้ชีวิตขาดทุนกันไปทุกวัน
ที่จะเสมอตัวหรือมีกำไรนั้น...หายาก
เพราะว่าสิ่งแวดล้อมมันเป็นเช่นนั้น
๒๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๙

เราเสียเวลาในการนอนหลับพักผ่อน
ไปถึงหนึ่งในสามของชีวิต
โดยไม่ได้บุญกุศลอะไรเลย
ทำมาหากินอีกหนึ่งในสาม
อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขับถ่าย ฯลฯ
บริหารขันธ์อีกหนึ่งในสาม
เพราะฉะนั้นเหลือเวลาสำหรับสร้างบารมีจริงๆ
มันนิดเดียว
๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ชีวิตทางโลกไม่มีอะไรใหม่
มีแต่เพลินๆ กับเพลียๆ เท่านั้นเอง
ชีวิตวนเวียน อยู่กันไปวันๆ
ไม่เกิดประโยชน์
ไม่เป็นสาระแก่นสาร
๒๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

ตื่นขึ้นมายังมีลมหายใจอยู่
ถือว่านี่คือของขวัญอันล้ำค่าของเรา
และต้องใช้ของขวัญล้ำค่านี้
มาทำสิ่งที่มีคุณค่าที่สุด
คือ การสร้างบารมี
๑๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

ตอนนี้เรายังมีกายมนุษย์อยู่
มีเรี่ยวแรงแค่ไหน
ก็สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง
เมื่อไรที่บุญส่งผล...เราจะปลื้ม
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

กายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

เรายังมีกายมนุษย์อยู่
ต้องใช้กายมนุษย์นี้
สร้างบารมีกันให้เต็มที่ เต็มกำลัง
ทั้งทาน ศีล ภาวนา
๒๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

กายมนุษย์มีไว้สร้างบารมี
ต้องดูแลให้ดี
และต้องเลือกเติมแต่สิ่งที่ดีๆ เข้าไป
๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

การออกกำลังกาย
คือ การทำให้ร่างกายสดชื่น
กระปรี้กระเปร่า
การไม่ออกกำลังกาย
คือ การทำร้ายตัวเอง
๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๑

รักษาสุขภาพให้แข็งแรง
เรายังต้องอาศัยสังขารนี้
ในการสร้างบารมี
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

ควรหาเวลาออกกำลังกายทุกวัน
จะทำให้เลือดลมเดินได้สะดวก
สุขภาพแข็งแรง จะได้ประหยัดค่ายา
และไม่เสียเวลาไปหาหมอ
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

หากร่างกายเราอ่อนแอ
จิตใจเราจะอ่อนไหวง่าย
แล้วจะไม่ทนต่อการกระทบกระทั่ง
สุดท้ายก็ออกนอกเส้นทางการสร้างบารมี
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

ต้องจัดสรรเวลาออกกำลังกาย
เลือดลมจะได้เดินได้สะดวก
เราต้องอาศัยกายหยาบ
รองรับความละเอียดของใจ
๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

เตรียมร่างกายให้แข็งแรง
จะได้ปฏิบัติหน้าที่ได้สะดวก
เราต้องดูแลตนเอง
และดูแลซึ่งกันและกันให้ดี
๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๙

การสั่งสมบารมีทุกวัน
จะทำให้บารมีของเราแก่รอบยิ่งขึ้น
๑๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ชาติที่แล้ว
เกิดเป็นอะไรไม่สำคัญ
สำคัญที่ปัจจุบัน
สร้างบารมีให้มากๆ
๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘

จะปลูกฝังเรื่องการสร้างบารมี
เรื่องคุณธรรมต่างๆ
ต้องปลูกฝังกันตั้งแต่เยาว์วัย
๓๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ถ้ามี “วัดร้าง” เกิดขึ้น
ในยุคที่เรามาเกิดสร้างบารมี
มันอายฟ้าอายดิน
วัดร้างต้องเป็นวัดรุ่งด้วยมือของเรา
๑๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๗