หนังสือเมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร 1
กฎแห่งการกระทำ
กฎแห่งการกระทำ
เป็นสิ่งที่เรา และใคร ๆ หลีกเลี่ยงไม่ได้
ไม่ว่าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม กฎนี้มีอิทธิพลต่อเรา
กฎหมายเรายังหลีกเลี่ยงไม่ได้
กฎแห่งกรรมร้ายแรงยิ่งกว่านั้นหลายเท่านัก
ไม่ว่าใครจะมีความรู้หรือไม่รู้ เชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม
ต่างก็ตกอยู่ในกฎแห่งกรรมทั้งสิ้น
๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
กฎแห่งกรรม... กฎสากล
กฎแห่งกรรม ครอบคลุมมนุษย์ทุกคนในโลก
ไม่คำนึงว่า ใครจะมีความเชื่ออย่างไร
นับถือศาสนาไหน มีเชื้อชาติ หรือเผ่าพันธุ์ใด
เพราะ กฎแห่งกรรมเป็นของกลาง ๆ ของสากล
เหมือนดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว
ทุกชาติ ทุกภาษา ทุกศาสนา
ลืมตามองไป เห็นกลม ๆ เหมือน ๆ กัน
๓๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
กรรมเห็นเรา
บางคน ไม่เชื่อเรื่องเวรกรรม
บอกว่า มองไม่เห็น
เรามองไม่เห็นกรรม หรือผลของกรรม
แต่เวรกรรมนั้นมันเห็นเรา
เหมือนหัวกระสุนที่วิ่งเข้าหาเรา เราไม่เห็นมัน แต่มันเห็นเรา
มุ่งเข้าเป้าทีเดียว นี่อันตรายนะลูกนะ
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
บุญ คือ ธาตุสำเร็จ
บุญ ก็คือ ความดีที่เราทำ
ทั้งจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา
กลั่นใจเราให้ใส สะอาด บริสุทธิ์
ยิ่งบริสุทธิ์ ปราศจากความโลภ ความโกรธ ความหลง เท่าไร
บุญก็ยิ่งมาก เมื่อมีบุญมาก จะปรารถนาอะไรก็ได้ทั้งนั้น
ความสุข ความสำเร็จ ความสมหวัง
ก็จะบังเกิดขึ้นแก่เราทุกอย่าง
จนกระทั่งไม่อยากได้อะไรอีกเลย
อยากจะปฏิบัติธรรม อยากจะอยู่ในกลางของกลาง
เพื่อมุ่งเข้าไปหาที่สุดในกลางอย่างเดียว
๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓
บุญที่สำคัญที่สุด
เราต้องสร้างบุญกันให้เยอะ ๆ นะลูกนะ
บุญที่สำคัญที่สุด คือ
“การทำใจหยุด ใจนิ่ง”
เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว
เพราะฉะนั้น ขยันนะลูกนะ
อย่าขี้เกียจปฏิบัติธรรม
สิ่งนี้จะเป็นที่พึ่งอย่างสำคัญให้กับลูกทุกคนทั่วโลก
๒๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
-----------------------------
อย่าตกบุญ
ทำทุกบุญ อย่าให้ตกเลยแม้แต่บุญเดียว
ทำทั้งตัวเองด้วย แล้วก็ชวนคนอื่นเขามาทำด้วย
อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา
๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
บริวารสมบัติ
ทำบุญธรรมดาที่เราทำ ก็มีบริวารอยู่แล้ว
แต่ถ้าจะให้ได้บริวารสมบัติมาก ๆ และดี
ต้องทำหน้าที่ผู้นำบุญ
๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
เมื่อเราสว่าง... โลกก็สว่างด้วย
เรามาถึงความสว่างก่อนเขา
เพระฉะนั้น ต้องเอาความสว่างนี้ไปแจกจ่าย
แล้วอย่าลืมคำขวัญว่า “เมื่อเราสว่าง โลกก็ต้องสว่างด้วย”
โลกใบเล็ก ๆ ก่อน คือ ภายในครอบครัว
แล้วก็ขยายไปที่ทำงาน
หรือที่ไหน ๆ ที่เราไปในทุกสถาน ให้สว่างไสว
๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
บุญมาก... อุปสรรคน้อย
ถ้าบุญเรามาก อุปสรรคจะน้อย
ถ้าบุญเราน้อย อุปสรรคจะมาก
ถ้าบุญเราเต็มเปี่ยมบริบูรณ์
อุปสรรคก็มลายหายสูญไม่มีเหลือ
๑๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
Designer of the Life
เราเป็น Designer of the Life
แปลว่า... เป็นนักออกแบบชีวิตของเราเอง
ชีวิตเรา... เราอยากจะเป็นอย่างไร ก็แล้วแต่เรา
อยากจะมีบุญมาก ก็ทำบุญมาก
อยากมีบุญปานกลาง ก็ทำปานกลาง
อยากมีบุญน้อย ก็ทำบุญน้อย ไม่อยากมีบุญ ก็ไม่ต้องทำ
อยากจะไปเกิดเป็นเปรต
อสุรกาย สัตว์นรก สัตว์เดรัจฉาน เขาก็มีวิธีเหมือนกัน
แล้วแต่เราจะเลือกเอาแบบไหนได้ทั้งนั้น
เพราะเราคือ Designer of the Life
๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
หมดบุญก็หมดสิทธิ์
จะเป็นมนุษย์หรือเทวดาก็ตาม
เมื่อหมดบุญก็หมดสิทธิ์ แม้ชีวิตก็รักษาไว้ไม่ได้
ถ้าเป็นเทวดา ก็ต้องจุติ
เป็นมนุษย์ ก็ต้องละโลก
หมดสิทธิ์ในการที่ครอบครองทรัพย์
บุญ จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องสั่งสมเอาไว้เสมอ
ไม่ว่าจะโดยการให้ทาน รักษาศีล หรือเจริญภาวนา
๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๔
ชีวิตหลังความตาย
ชีวิตหลังจากตายแล้ว ไม่มีการหว่าน ไม่มีการไถ
ไม่มีการทำไร่ทำสวน ไม่มีการทำมาค้าขาย
เป็นอยู่ได้ด้วยบุญและบาปที่สั่งสมเอาไว้ตอนเป็นมนุษย์
ถ้าบุญ ก็จะส่งผลดี มีสุขไปยาวนาน
ถ้าบาป ก็ส่งผลตรงกันข้าม ให้เป็นทุกข์ยาวนานเช่นเดียวกัน
ถ้าเรารักตัวเอง...
ก็ต้องหมั่นสั่งสม เติมบุญ เติมบารมี
เติมความบริสุทธิ์ในตัวของเราให้มาก ๆ
๑๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
ยิ้มสุดท้าย...
ชีวิตในโลกมนุษย์มันนิดเดียวเท่านั้น
ไม่มีนิมิตหมายว่า
จะละโลกเมื่อไร ที่ใด ด้วยอาการอย่างไร
เราไม่อาจจะเลือกสถานที่
เลือกโรคภัยไข้เจ็บ หรือเลือกวิธีการตายได้
เพราะฉะนั้น เราต้องสั่งสมบุญเอาไว้มาก ๆ
และพร้อมเสมอที่จะเดินทางไปสู่ปรโลก
ถ้าเราได้สั่งสมบุญเอาไว้
แม้ต้องตายอย่างกะทันหันโดยอุบัติเหตุ
เราก็จะอยู่ตรงนั้นเหมือนฝันชั่วคราว
ประเดี๋ยวเดียว กระแสบุญก็จะตามเรามา
แล้วฉุดเราไปสู่ภพภูมิอันประเสริฐ ตามกำลังบุญของเรา
เพราะฉะนั้น บุญกุศลที่เราได้สั่งสมมา
มีความจำเป็นอย่างมาก สำหรับตัวของเรา
เราต้องพร้อมเสมอ ในอิริยาบถทั้ง ๔
ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืน เดิน
แล้วเราจะอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างสง่างาม
ละจากโลกนี้ไปอย่างสมศักดิ์ศรี ที่ได้เกิดมาสร้างบารมี
ยิ้มสุดท้าย... จะเป็นยิ้มที่งดงามกว่ายิ้มของเทพบุตร
และเทพธิดาบนสวรรค์
เป็นยิ้มที่ใคร ๆ เห็นแล้วเกิดปีติ
เกิดกำลังใจในการสร้างบารมีต่อไป
๒๒ กรกฎาคม พ. ศ. ๒๕๔๔
-----------------------------
ชีวิต... นับจากนี้
ชีวิตของเราแต่ละคน
ล้วนเคยพลาดพลั้งกันมาทั้งนั้น ไม่มากก็น้อย
แต่ชีวิตต่อไป อย่าให้พลาดพลั้งอีก
๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
๔ ข้อควรจดจำ
ข้อที่ ๑ อย่าไปตอกย้ำซ้ำสิ่งที่เคยผิดพลาด
เดี๋ยวดวงบาปจะโต และจะดึงดูดบาปอกุศลอื่น ๆ มาด้วย
ให้ลืมไปเสีย เหมือนเราไม่เคยเจอสิ่งนั้นมาก่อน
ข้อที่ ๒ ไม่ทำสิ่งที่เป็นบาปอกุศลอีก ไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น
ข้อที่ ๓ สั่งสมบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนา ให้มาก ๆ
ข้อที่ ๔ ปลอดภัยที่สุดคือ ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย
หรืออย่างน้อยต้องเข้าถึงดวงใส ๆ
๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๔
-----------------------------
ทำการบ้าน
การบ้าน* ที่หลวงพ่อให้ ต้องทำนะลูกนะ
ทำแล้ว จะช่วยตอกย้ำความเข้าใจเกี่ยวกับ
เรื่องการปฏิบัติธรรมและการสร้างบารมีของเรา
ทำไปวันละเล็กละน้อย
ดูเผิน ๆ ไม่น่าจะมีอานิสงส์ใหญ่
เหมือนเราหายใจทีละน้อย ๆ ไม่น่าจะมีอานิสงส์ใหญ่
แต่ทำให้เราสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้
หรือทานข้าวทีละคำน้อย ๆ ตัวไม่น่าโต แต่มันก็โตได้
การบ้านก็เหมือนกัน ทำทีละเล็กละน้อย ค่อย ๆ ทำ
เดี๋ยวจะมีอานิสงส์ใหญ่ ตอนที่เราได้เข้าถึงธรรมนั่นแหละ
๒๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
-----------------------------
*การบ้าน ๑๐ ข้อ
ข้อ ๑. เมื่อกลับไปถึงบ้าน ให้เอาบุญไปฝากทุกคนที่บ้าน
ข้อ ๒. ให้จดบันทึกผลการปฏิบัติธรรม
ข้อ ๓. ก่อนนอน ให้นึกถึงบุญ ที่ได้สั่งสมมาทั้งหมด
ข้อ ๔. ให้หลับอยู่ในอู่แห่งทะเลบุญ
ข้อ ๕. ตื่นก็ตื่นอยู่ในอู่ทะเลบุญ
ข้อ ๖. เมื่อตื่นแล้ว ให้รวมใจเป็นหนึ่งกับองค์พระ ๑ นาที ใน ๑ นาทีนั้น ให้เรานึกว่า เราโชคดีที่รอดมาอีกหนึ่งวัน ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย จงมีความสุข อันตัวเรานั้น ตายแน่ ตายแน่
ข้อ ๗. ทั้งวัน ให้ทำความรู้สึกว่า... ตัวเราอยู่ในองค์พระ องค์พระอยู่ในตัวเรา เราเป็นองค์พระ องค์พระเป็นตัวเรา
ข้อ ๘. ทุก ๑ ชั่วโมง ขอ ๑ นาที เพื่อหยุดใจ นึกถึงดวง องค์พระ หรือทำใจนิ่ง ๆ ว่าง ๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
ข้อ ๙. ทุกกิจกรรม ตั้งแต่ตื่นนอน ไม่ว่าจะเป็นการล้างหน้า อาบน้ำ แต่งตัว รับประทานอาหาร ล้างจาน กวาดบ้าน ออกกำลังกาย ขับรถ ทำงาน ให้นึกถึงดวง นึกถึงองค์พระไปด้วย
ข้อ ๑๐. สร้างบรรยากาศที่ดี สดชื่น ด้วยรอยยิ้ม และปิยวาจา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น