คุณยายอาจารย์ฯ ตอนท่านมีชีวิตอยู่ จะบอกหลวงพ่ออยู่เรื่อย ๆ เลยนะ ต้องเป็นผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้านะ ใครเขาจะเหยียบจะย่ำเรา ก็ช่างเขาเถอะ แล้วเราจะได้สบายใจ ใจเราจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ขุ่นมัว ไม่หงุดหงิด งุ่นง่าน ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ ใจจะได้ใส ๆ ศึกษาวิชชาธรรมกายจะได้ละเอียด แล้วท่านก็บอก ตึกใหญ่ ๆ ทั้งหลัง จะกี่สิบกี่ร้อยชั้นก็ตาม ลงทุนสร้างกันเป็นพัน ๆ ล้าน หมื่น ๆ ล้าน ถ้าไม่มีไม้กวาด ไม่มีผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้า ตึกทั้งตึกก็ไร้ความหมาย มันจะมีฝุ่น มีหยากเยื่อ หยากไย่ ความสกปรกอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น
เพราะฉะนั้น ผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้าสำคัญนะ ต้องทำตัวให้เหมือนกับผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้า ทำกันได้หรือเปล่าจ้ะ
คุณครูไม่ใหญ่
11 ธันวาคม พ.ศ. 2545
หมายเหตุ: ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น